Met deze repliek van Charlie Chaplin eindigde een van mijn ontmoetingen met meneer G. We kwamen hem opzoeken om hem te begeleiden naar het ziekenhuis, waar hij een afspraak had met een specialist. De komende weken staan er meerdere afspraken gepland, bij verschillende diensten.
En het is niet altijd gemakkelijk voor hem: Meneer is het beu zijn tijd in ziekenhuizen door te brengen.
De artsen begrijpen niet altijd de moeilijkheden waarmee hij wordt geconfronteerd en zijn soms behoorlijk bot in hun opmerkingen. Soms verlaat hij gewoon de consultatie, omdat hij zich niet ondersteund of begrepen voelt.
Voor hem is het echter al een overwinning om tot daar te komen.
Maar vandaag verloopt de raadpleging een beetje anders.... De dokter neemt tijd voor hem, is geïnteresseerd in zijn nieuwe huisvesting en zijn aanpassing aan deze grote verandering. Monsieur vertelt hem onder meer over zijn nieuwe aanwinst: een poster van Charlie Chaplin.
Zo onstaat er een band ....
De arts legt hem dan duidelijk zijn ziekte uit, wat er op het spel staat, de mogelijkheden, rekening houdend ook met de algemene situatie van Meneer om hem de meest geschikte behandeling aan te bieden.
Het klinkt misschien eenvoudig, maar het zijn momenten als deze die onze patiënten geleidelijk aan terugleiden naar een medische opvolging.
Na afloop van het gesprek was ik onder de indruk van het gemak en de snelheid waarmee de band tot stand kwam en vooral het effect ervan op de patiënt.
Er is niet veel voor nodig: neem even de tijd en toon belangstelling voor de mens achter de patiënt.
--
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.