In mijn functie van sociaal werkster concentreer ik mij natuurlijk op de sociale en administratieve begeleiding van onze patiënten - maar daar blijft het niet bij. Deze mensen hebben een heel zwaar leven, maar beschikken ook over veel positieve eigenschappen en krachten waar ze zich meestal niet meer bewust van zijn. Daarom vind ik het idee “zich iets gunnen” heel belangrijk, want dat bevordert hun persoonlijke welzijn.
Dat doet me denken aan één van onze patiënten, Mevrouw J, die ik sedert ik bij Straatverplegers werk, bij haar thuis opvolg.
Ze leefde lang op straat. Door een langdurige psychiatrische behandeling is haar toestand gestabiliseerd en sedert enkele jaren heeft ze nu haar eigen woonst. In elk stadium van die ontwikkeling hebben we haar begeleid.
Wat me in het begin bij haar opviel was haar apathie. Ze wilde namelijk niet veel praten, had geen zin om haar woning te decoreren en toonde geen enkele bijzondere interesse.
In de loop van onze contacten is het ons toch gelukt een persoonlijke band met haar op te bouwen. Onze hele ploeg deed haar best haar weer zin te geven in de kleine pleziertjes van het leven: een slaatje bereiden, een stukje wandelen, de woning decoreren, iets nieuws kopen ter vervanging van haar versleten kleding, weer eens om iets lachen, enz.
Het lijkt me dat Mevrouw J beetje bij beetje weer plezier begint te krijgen en zich openstelt voor nieuwe dingen. We nemen haar overigens binnenkort mee naar een tuincentrum en, wie weet, trakteert ze zichzelf op een plant.
Nergens meer zin in hebben, geen doel in het leven, geen plezier - het zijn allemaal symptomen van depressie en verlies van zelfvertrouwen dat veel van onze patiënten gemeen hebben.
Door onze medische en sociale opvolging elke dag aan te passen aan het ritme van de patiënten, kunnen we hun mentale druk verminderen en psychisch meer vrijheid geven.
Ik word altijd goed gezind als onze patiënten weer plezier vinden in iets, zich over de kleine dingen in het leven verwonderen en vooral als ze plannen gaan smeden voor een toekomst waarin ze zich niet meer in zichzelf opsluiten - maar waarvoor ze dromen en projecten koesteren.
Nu Mevrouw J duurzaam in haar woning is gevestigd, nemen mijn collega's van onze ploeg “My Way” haar begeleiding over. Zo blijven we haar ondersteunen in haar streven naar meer welzijn en meer evenwicht - wat uiteindelijk voor iedereen iets anders betekent.
Steun ons zodat we ons werk kunnen volhouden !
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.