Meneer T*, 65 jaar, woonde jaren in een tentje, alleen. Door psychische problemen was hij zo losgekoppeld van de werkelijkheid dat hij zijn hygiëne compleet verwaarloosde. Op stap gaan met hem was niet bepaald aangenaam omdat zijn geur ondraaglijk was en zijn gedrag problematisch kon zijn. We kregen zelfs te horen: "Hem krijg je nooit in een woning geplaatst".

@Infirmiersderue_Straatverplegers

Omdat meneer T. soms als een kind reageerde, hebben we hem een kader opgelegd en voorwaarden gesteld om actie te kunnen ondernemen. We vertelden hem: "De anderen geloven niet dat je zult slagen". 
Die uitspraak miste haar effect niet: hij nam het als een uitdaging. 
Na veel te werken op zijn hygiëne, wat een positieve invloed had op zijn psyche, vond hij eindelijk een fatsoenlijke woning. 

Vandaag bewijst hij dat hij in staat is om voor zichzelf en zijn omgeving te zorgen. Inderdaad, hij heeft een breed scala aan huishoudelijke producten gekocht, zijn appartement is nog steeds erg schoon, de vuilbakken staan op tijd buiten en de was wordt op tijd en stond gedaan.

Meneer T. maakte zijn klik. "Zie je wel," vertelde hij ons trots tijdens ons laatste bezoek aan zijn 'tip top' appartement. 

Zo'n verhaal is een flinke opsteker voor onze overtuiging dat het voor iedereen mogelijk is uit de straat te geraken! 

Wil je ons graag helpen?

(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.