Een paar weken geleden ging ik met een collega naar mevrouw I.* voor het wekelijkse bezoek. Sinds ongeveer een maand biedt ze onderdak aan de meneer T.*, een vriend die ze leerde kennen toen ze nog op straat leefde. Meneer T.* is de sleutel van zijn appartement kwijt en heeft nog niet de nodige stappen kunnen ondernemen om een nieuwe sleutel te krijgen.
Als we bij het appartement van mevrouw I. aankomen, vinden we meneer T. slapend voor zijn deur. We maken hem zachtjes wakker en hij vertelt ons dat hij daar de hele nacht heeft gelegen. Meneer beeft van de kou.
Meneer beeft van de kou. We stellen hem voor dat we samen koffie gaan drinken om op te warmen, maar hij legt uit dat hij niet kan opstaan, dat hij de kracht niet heeft. We beginnen ons ernstig zorgen te maken over zijn gezondheid en nemen we dus zijn parameters. Hoewel niet perfect, zijn de parameters niet bijzonder verontrustend.
Wanneer we hem echter een paar vragen stelt, blijkt dat hij alcohol nodig heeft, want hij heeft geen geld om die te kopen. Hij moet zo snel mogelijk worden verzorgd, maar hij weigert ons een ambulance te laten bellen en legt uit dat hij in het verleden geen goede ervaringen heeft gehad.
Mijn collega probeerde vervolgens contact op te nemen met de eigenaar van de flat van de man om de procedure voor een nieuwe sleutel in te leiden, maar zonder succes.
We proberen hem opnieuw te overtuigen om ons een ambulance te laten bellen. Intussen vertelt hij ons dat zijn moeder onlangs is overleden en dat daardoor zijn drankprobleem is begonnen.
Uiteindelijk accepteerde meneer een ambulance. En gelukkig want toen we in het ziekenhuis aankwamen, vertelden de dokters ons dat ze een longembolie vermoedden!
Voorlopig is hij opgenomen in een chirurgisch ziekenhuis en moet hij worden overgebracht naar de psychiatrische afdeling voor zijn ontwenning, als hij daarmee instemt.