Mr. V. is een patiënt die we al een paar jaar volgen, eerst op straat, en vervolgens in zijn nieuwe woonst. Hij is zeer beminnelijk, met het hart op de tong.
Sinds enkele maanden, nog van voor de Covid-19 crisis begon, liet hij zijn vrienden van op straat bij hem in zijn kleine appartement verblijven.
Van het een kwam het ander, ze brachten hun spullen mee en namen er hun intrek. Ze brachten de lockdown samen door.
Ook al voelde hij zich zo minder alleen en kon hij hen een dienst bewijzen, toch bracht deze situatie al snel zijn deel van de problemen mee: lawaai, diefstal, problemen in de buurt, geweld, alcoholisme.
Bovendien belemmerde het zijn inspanningen om terug te keren naar een normaal leven. Hij begon terug meer te drinken, terwijl hij er net juist weer wat controle over had.
Hij besefte dat hij zo zijn huis terug kon kwijtraken en dat zijn gezondheid achteruit ging. Dus wilde hij het probleem oplossen, ook al wist hij dat het erg ingewikkeld zou zijn om zijn 'kamergenoten' te doen vertrekken.
Zijn wens om terug een goeie relatie met zijn zoon op te bouwen, was uiteindelijk zijn grote motivator.
Hij nam zijn moed in beide handen en ging op gesprek om een ontwenningskuur te kunnen beginnen. Hij werd geaccepteerd en zal nu tijdelijk zijn appartement achterlaten op te kunnen opgevolgd worden.
In de tussentijd vertrouwt hij ons zijn sleutels toe, zodat niemand zijn appartement komt kraken.
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.