Precies een jaar geleden begon ik, na 5 jaar hard werken bij Straatverplegers, aan een lange vakantie. Met de bedoeling wat afstand te nemen, na te denken over mijn professionele inzet en om een burn-out te vermijden.

Nauwelijks drie weken later ging België voor onbepaalde tijd in lockdown!

Hygiène et soins en rue

Ik besloot weer aan het werk te gaan.

In deze gezondheidscrisis geeft werken met collega’s en patiënten die ik dagelijks ontmoet, nog meer zin aan mijn leven. Ik kom ’s morgens met plezier uit mijn bed - in de eerste plaats om me verder in te zetten in de strijd tegen dakloosheid. Deze crisis brengt immers nog meer onrechtvaardigheid mee, wat me opstandig maakt en waar ik iets aan wil doen !

Maar ook omdat ik al werkende, in de drukkende eenzaamheid van de lockdown de kans krijg om patiënten en collega’s te ontmoeten - want tijdens deze sanitaire crisis bleven wij onze patiënten actief begeleiden, zowel op straat als aan huis.

Dit jaar gaven we voorrang aan preventie, wij hielpen de mensen in hun basisbehoeften te voorzien en trachtten ze in deze angstwekkende atmosfeer gerust te stellen; maar we bleven ook eenvoudig ons dagelijkse werk doen.

Tegen iedere verwachting in, waren het uiteindelijk vooral de patiënten zelf die me positief stemden, me betrokken hielden en mij geruststelden.

Onze ploeg van Straatverplegers snakt er naar terug voor de 100% normaal te kunnen werken. Meer dan ooit willen we onze computers kunnen dichtklappen, stoppen met videovergaderen en de energie en de stimulerende dynamiek van het werken in team terugvinden.

We wachten, trappelen van ongeduld - maar onze inzet blijft onverminderd.

- Audrey, sociaal assistente